Er was eens, in een gezellig huis met een grote tuin, woonde een jongen genaamd Onne en zijn oudere zus, Zeker. Onne had een donzig wit konijn genaamd Fluffy, van wie hij zielsveel hield. Hij speelde elke dag met Fluffy en vertelde hem al zijn geheimen. Fluffy was Onne’s beste vriend.
Op een dag kwam Onne thuis van school en zijn moeder vertelde hem dat Fluffy was overleden. Onne was er kapot van. Hij wist niet wat hij moest doen zonder zijn beste vriend. Hij rende naar zijn kamer en huilde zichzelf in slaap.
Onne’s zus, Zeker, zag hoe verdrietig hij was en besloot hem te helpen. Ze ging naast hem zitten en zei zachtjes: “Onne, ik weet dat je Fluffy mist. Maar vergeet niet dat hij van je hield en dat jij van hem hield. Hij zal altijd in je hart zijn.”
Onne keek naar haar op en vroeg: “Hoe kan ik me beter voelen?”
Zekerreplied: “Laten we de vijf transformaties gebruiken. Ten eerste zullen we de stem van onzekerheid negeren die ons vertelt dat we alleen zijn. Dan zullen we die stem gebruiken als inspiratie om de goede tijden te herinneren die we hadden met Fluffy. Vervolgens laten we ons leiden door de Stem van Zekerheid om ons te concentreren op het positieve, zoals hoeveel Fluffy van je hield. Daarna zullen we actie ondernemen door Fluffy een goed afscheid te geven, zoals het planten van bloemen in zijn nagedachtenis. Ten slotte zullen we bevriend raken met beide stemmen en onthouden dat, hoewel Fluffy weg is, we altijd zijn geheugen zullen hebben.”
Onne dacht na over wat zijn zus zei, en het zorgde ervoor dat hij zich een beetje beter voelde. Ze gingen naar buiten en Zeker hielp Onne bloemen te planten in fluffy’s geheugen. Ze spraken over alle leuke momenten die ze hadden met Fluffy en hoe graag hij in de tuin speelde.
Toen ze terug naar binnen liepen, voelde Onne een gevoel van vrede. Hij wist dat Fluffy weg was, maar hij wist ook dat hij altijd zijn geheugen zou hebben. Hij omhelsde zijn zus en zei: “Bedankt dat je me hebt geholpen me beter te voelen, Zeker.”
Zekerreplied: “Anytime, Onne. Daar is familie voor.”
En daarmee gingen ze naar bed, Onne voelde zich iets beter en met een nieuw begrip van de vijf transformaties.
Het einde.
