Terwijl de sterren aan de hemel twinkelden en de maan helder scheen, kon Onne niet anders dan zich een beetje zorgen maken. Hij begon morgen aan een nieuwe dag op school en hij wist niet zeker of hij er klaar voor was.
Maar net toen hij op het punt stond zijn zorgen de overhand te laten nemen, verscheen Zeker in zijn kamer. “H?® daar kleine bro, wat heb je aan?” vroeg ze, haar stem kalm en geruststellend.
Onne verzuchtte: “Ik ben nerveus voor morgen naar school. Ik ben bang dat ik me niet kan concentreren in de klas en dat ik afgeleid word door alles om me heen.”
Zeker glimlachte zachtjes: “Het is normaal om je zo te voelen, maar laat me je helpen. Herinner je je de vijf transformaties waar we het over hadden?”
Onne knikte: “Ja, degenen die ons helpen om met onze gevoelens om te gaan.”
“Dat klopt”, zegt Zeker. “Laten we ze gebruiken om je te helpen je morgen gefocust te houden in de klas.”
En daarmee begon Zeker Onne een verhaal te vertellen.
“Er was eens een jongetje zoals jij, Onne. Hij begon aan een nieuwe school en hij voelde zich erg nerveus. Maar hij had een speciale vriend, net als jij mij, en zij leerde hem de vijf transformaties. Hij luisterde naar haar en volgde haar advies op, en hij kon zich concentreren in de klas en zijn beste werk doen.”
Onne luisterde aandachtig terwijl Zeker het verhaal voortzette en beschreef hoe het jongetje te maken kreeg met afleiding in de klas, maar de vijf transformaties gebruikte om ze te overwinnen. Ze legde uit hoe hij de stem van onzekerheid negeerde, gebruikte voor inspiratie, luisterde naar de stem van zekerheid, actie ondernam en bevriend raakte met beide innerlijke stemmen.
Toen Zeker het verhaal afmaakte, voelde Onne een gevoel van kalmte over zich heen komen. Hij wist dat zelfs als hij afleidingen in de klas tegenkwam, hij de vijf transformaties had om hem te helpen. En hij wist ook dat hij Zeker aan zijn zijde had, klaar om hem door alles heen te leiden.
“Bedankt, Zeker,” zei Onne, die zich veel zelfverzekerder voelde.
“Altijd, kleine bro,” zei Zeker, terwijl hij hem instopte. “Nu even slapen, dan pakken we het morgen samen aan.”
En daarmee sloot Onne zijn ogen, zich veilig en geborgen voelend, wetende dat hij de tools had om elke uitdaging aan te gaan die op zijn pad kwam.
