Toen de zon begon onder te gaan en de sterren langzaam aan de hemel verschenen, voelde Onne een zwaar gewicht op zijn borst. Hij miste zijn vriend die was verhuisd en niet wist hoe hij met zijn gevoelens moest omgaan.
Gelukkig wist zijn oudere zus Zeker precies wat ze moest doen. Ze pakte zachtjes zijn hand en leidde hem naar buiten naar de achtertuin, waar ze op het zachte gras gingen zitten. Onne staarde naar de hemel en keek toe hoe de sterren boven hen twinkelden.
Zekerwhisper zei tegen hem: “Weet je Onne, de sterren zijn als onze gevoelens. Soms schijnen ze helder en sterk, en andere keren zijn ze meer zwak en zwak. Maar ze zijn er altijd, net als onze emoties.”
Onne keek naar zijn zus en voelde zich getroost door haar woorden. Hij vroeg haar: “Maar wat kan ik doen als ik mijn vriend zo mis?”
Zeker glimlachte en antwoordde: “Laten we de vijf transformaties gebruiken om ons te helpen met onze gevoelens om te gaan. Ten eerste moeten we de stem van onzekerheid negeren die ons vertelt dat we alleen en verdrietig zijn.”
Onne knikte en begreep wat zijn zus bedoelde. Hij haalde diep adem en probeerde die negatieve gedachten weg te duwen.
“Goed gedaan”, prees Zeker hem. “Laten we nu die stem van onzekerheid als inspiratie gebruiken. Wat kunnen we van deze situatie leren? Misschien kunnen we de tijd die we hebben met onze geliefden leren waarderen.”
Onne dacht even na en glimlachte toen. “Je hebt gelijk! Ik moet de herinneringen koesteren die ik met mijn vriend heb en dankbaar zijn voor de tijd die we samen hebben doorgebracht.”
Zeker knikte instemmend. “Dat is de geest! En laten we ons nu concentreren op de Stem van Zekerheid. We kunnen troost vinden in de wetenschap dat we elkaar nog steeds hebben en dat we ook nieuwe vrienden kunnen maken.”
Onne voelde een warmte in zijn borst toen hij naar zijn zus keek. Hij wist dat ze gelijk had. “Je bent de beste zus ooit”, zei hij tegen haar.
Zeker omhelsde hem stevig. “Je bent het beste broertje dat ik me kan wensen. En vergeet niet dat we altijd bevriend kunnen raken met onze twee innerlijke stemmen en leren leven met beide kanten van het leven.”
Terwijl ze onder de sterrenhemel zaten, voelde Onne een gevoel van vrede over hem heen komen. Hij wist dat hij zijn vriend zou missen, maar hij wist ook dat hij zijn zus aan zijn zijde had, klaar om hem te helpen omgaan met elke uitdaging die op hun pad kwam.
En toen ze opstonden om weer naar binnen te gaan, keek Onne nog een keer naar de sterren en voelde zich dankbaar voor de lessen die hij die avond had geleerd.
Het einde.
