Onne was een verlegen en angstige jongen die bang was om nieuwe dingen te proberen. Hij keek vaak naar zijn vrienden die verschillende sporten of hobby’s uitprobeerden, maar hij deed nooit mee. Hij was te bang om te falen en zag er dwaas uit voor anderen.
Op een dag, tijdens een wandeling in het park met zijn zus, Zeker, kwam Onne een hoge boom tegen met een touwschommel die aan een van zijn takken hing. Zeker drong er bij Onne op aan om het eens te proberen, maar Onne schudde zijn hoofd en voelde zich nerveus en bang.
“Maak je geen zorgen, Onne,” zei Zeker. “Je hoeft niet perfect te zijn in alles wat je doet. Het is ok?® om fouten te maken en ervan te leren.”
Onne keek op naar de schommel en stelde zich voor dat hij als een vogel door de lucht vloog. Maar de stem van onzekerheid kroop in zijn hoofd en vertelde hem dat hij het nooit zou kunnen.
“Denk aan de eerste transformatie”, herinnerde Zeker hem eraan. “Negeer die stem en luister in plaats daarvan naar de stem van zekerheid.”
Diep ademhalend sloot Onne zijn ogen en stelde zich voor dat hij hoog de lucht in slingerde. Langzaam klom hij op de schommel en haalde diep adem voordat hij losliet.
In het begin was Onne bang en onzeker, maar terwijl hij heen en weer zwaaide, voelde hij een gevoel van vrijheid en vreugde. Hij lachte terwijl hij steeds hoger zwaaide en zich trots op zichzelf voelde omdat hij iets nieuws probeerde.
“Dat was geweldig, Onne!” Curiteit riep het uit. “Je hebt het gedaan!”
Onne glimlachte en voelde zich zelfverzekerder en zelfverzekerder dan hij in lange tijd had gedaan.
Toen ze naar huis liepen, vertelde Onne met Zeker hoe hij altijd bang was geweest om te falen en hoe het hem ervan had weerhouden nieuwe dingen te proberen. Zeker luisterde geduldig en knikte begrijpend.
“Dat is waar de tweede transformatie om de hoek komt kijken,” legde ze uit. “Je kunt die stem van onzekerheid gebruiken als inspiratie om jezelf te motiveren om het de volgende keer beter te doen. In plaats van bang te zijn om te falen, gebruik het als een leermogelijkheid om te groeien en te verbeteren.”
Onne knikte en voelde zich dankbaar voor de wijze woorden van zijn zus. Hij besefte dat hij zich veel te lang had ingehouden vanwege zijn faalangst.
In de weken daarna bleef Onne nieuwe dingen proberen en risico’s nemen. Hij sloot zich aan bij het voetbalteam op school en deed zelfs auditie voor het schoolspel. Hoewel hij in het begin nerveus was, herinnerde hij zich Zeker’s bemoedigende woorden en gebruikte ze om zijn angsten door te drukken.
Onne en Zeker leerden dat het nemen van risico’s en het proberen van nieuwe dingen een onderdeel was van opgroeien en leren. Ze realiseerden zich dat het ok?® was om fouten te maken en dat falen gewoon een kans was om te leren en het de volgende keer beter te doen.
Terwijl ze hand in hand door het park liepen, keken Onne en Zeker omhoog naar de hemel en glimlachten, dankbaar voor de lessen die ze hadden geleerd en de band die ze deelden.
Het einde.
