Titel: Onne en Zeker: Kracht vinden in Lachen
Onne hield meestal zijn hoofd laag in de gangen. Als hij snel genoeg liep, zou misschien niemand hem opmerken.
Maar vandaag was anders. Toen hij langs de kluisjes liep, zag een groep jongens hem. “Hé, Onne!” riep een van hen spottend. “Heb je je onzichtbare vriend weer meegenomen?”
De anderen lachten. Onne voelde zijn gezicht warm worden. Ze doen dit altijd, fluisterde de Stem van Onzekerheid. Negeer ze gewoon. Nee, wacht, ren!
Zijn voeten wilden het op een lopen zetten. Zijn handen voelden klam. Maar toen herinnerde hij zich wat Zeker had gezegd:
“De Stem van Onzekerheid kan je eigenlijk helpen—als je hem verandert in iets grappigs of inspirerends. Probeer hem te verdraaien in een grap of gebruik hem als motivatie.”
Dus in plaats van weg te rennen, haalde hij diep adem en trok een scheve grijns. “Eigenlijk,” zei hij, “heb ik geen onzichtbare vriend nodig. Ik heb mijn eigen publiek!”
De pestkoppen stopten. “Huh?”
“Jullie volgen me zo vaak, ik zou bijna entreegeld moeten vragen.”
Even was het stil. Toen hoorde hij een paar kinderen in de buurt gniffelen. Zelfs een van de pestkoppen trok een glimlach voordat hij met zijn ogen rolde.
“Whatever,” mompelde er een. “Kom, we gaan.”
Toen ze weg liepen, verscheen Zeker naast hem. “Ik zag dat,” zei ze, terwijl ze hem speels een duwtje gaf. “Je hebt Transformatie 2 gebruikt!”
Onne knikte. “Ik heb hun woorden veranderd in iets grappigs in plaats van ze me pijn te laten doen.”
“Precies! Als je niet reageert zoals ze verwachten, hebben ze geen macht over je.”
Onne grijnsde. Misschien was de Stem van Onzekerheid zo erg nog niet—als hij hem kon ombuigen naar iets wat hij zelf onder controle had.
Einde.
Dit verhaal gaat in op “Transformatie 2: Gebruik de Stem van Onzekerheid als Amusement en Inspiratie”! 😊
