Titel: Onne en Zeker: De Juiste Stem Kiezen
Onne, Zeker en Max waren al bijna een uur aan het overgooien in het park. Het spel was leuk—totdat het dat niet meer was.
Max gooide de bal, maar deze keer ging hij te hard. WHAM! De bal raakte Onne recht in het gezicht.
“Au!” Onne greep naar zijn neus, die prikte van de klap. Tranen brandden in zijn ogen. “Waarom deed je dat?!” snauwde hij.
Max werd bleek. “Het spijt me zo! Ik bedoelde het niet zo!”
Maar Onne hoorde hem niet. Zijn hart bonkte van boosheid. Max geeft helemaal niet om jou, fluisterde de Stem van Onzekerheid. Hij is geen echte vriend. Je hebt hem niet nodig.
Zonder iets te zeggen, draaide Onne zich om en beende weg naar een bankje.
Een paar minuten later kwam Zeker naast hem zitten. “Dat zag er pijnlijk uit.”
“Dat was het ook,” mompelde Onne.
“En je bent boos,” voegde Zeker toe.
Onne sloeg zijn armen over elkaar. “Natuurlijk ben ik boos! Max gaf er niks om. Hij gooide de bal gewoon keihard op me af.”
Zeker kantelde haar hoofd. “Deed hij dat echt expres? Of is dat de Stem van Onzekerheid die tegen je praat?”
Onne knipperde. “Wat?”
“Je weet wel, die stem die altijd het slechtste over jezelf en anderen zegt. Die stem zegt nu dat Max niet om je geeft. Maar wat zegt de Stem van Zekerheid?”
Onne fronste. Daar had hij nog niet over nagedacht. Hij bleef even stil en luisterde.
Max vroeg je mee te spelen omdat hij graag met je omgaat. Hij verontschuldigde zich meteen, omdat hij zich schuldig voelde. Als hij je geen echte vriend vond, had hij dat niet gedaan.
Onne zuchtte. “Ik denk… dat ik te boos was om hem te horen.”
Zeker knikte. “Dat is het lastige. De Stem van Onzekerheid is hard als we boos zijn. Maar de Stem van Zekerheid? Die is degene die we moeten vertrouwen.”
Onne stond op. “Ik denk dat ik Max moet zeggen dat het me spijt dat ik zo boos werd.”
Zeker glimlachte. “Goed idee.”
Toen Onne terugliep naar het veld, keek Max nerveus. “Hé, het spijt me echt van—”
Onne schudde zijn hoofd. “Nee, het spijt míj dat ik wegliep. Ik weet dat je het niet expres deed.”
Max grijnsde. “Vrienden?”
“Vrienden.”
Ze gaven elkaar een high-five en speelden verder, terwijl de middagzon scheen op hun lachende gezichten.
En deze keer, toen Onne de Stem van Zekerheid hoorde, luisterde hij.
Einde.
Dit verhaal benadrukt “Transformatie 3: Laat de Stem van Zekerheid jouw gids zijn,” en laat zien hoe Onne leert vertrouwen op positieve gedachten in plaats van onzekerheid! 😊
