Er was eens een grote, mooie tuin waar veel verschillende soorten bloemen groeiden. Elke bloem was uniek en speciaal op zijn eigen manier, met verschillende kleuren, vormen en maten.
In deze tuin waren er twee kleine vriendjes, Onne en Zeker. Onne was een verlegen jongen die graag met speelgoed speelde en boeken las. Zeker was een zelfverzekerd meisje dat graag danste en zong.
Op een dag waren Onne en Zeker samen aan het spelen toen ze een nieuwe bloem in de tuin zagen. Deze bloem was anders dan alle andere, met vreemde bloemblaadjes en kleuren die niet overeenkwamen.
Onne voelde zich bang en wilde weglopen van de bloem, maar Zeker was nieuwsgierig en wilde het gaan zien. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze dat de bloem verdrietig en eenzaam was omdat de andere bloemen er niet mee wilden spelen.
Zeker besloot bevriend te raken met de nieuwe bloem en ermee te spelen, en Onne besloot haar voorbeeld te volgen. Ze lieten de bloem zien dat ze de verschillen waardeerden en dat hij net zo bijzonder was als alle andere bloemen in de tuin.
Door deze ervaring hebben Onne en Zeker geleerd dat iedereen anders is en dat het belangrijk is om die verschillen te waarderen. Ze spraken over hoe de stem van onzekerheid mensen bang of onzeker kan maken, maar dat het belangrijk is om de stem van zekerheid te gebruiken om vriendelijk te zijn en anderen te accepteren.
En zo bleven de drie vrienden samen spelen en genieten van de schoonheid van de tuin, met al zijn unieke en bijzondere bloemen.
Welterusten!
