Toen de zon begon onder te gaan en de sterren aan de hemel twinkelden, kon Onne niet anders dan teleurgesteld zijn. Hij was al weken bezig met het oefenen van zijn voetbalkwaliteiten, maar tijdens de wedstrijd van vandaag miste hij een cruciaal schot. Onne’s geest was gevuld met negatieve gedachten en hij kon het gevoel van onzekerheid niet van zich afschudden.
Gelukkig was zijn oudere zus, Zeker, er om hem te helpen. Ze nam hem bij de hand en leidde hem naar buiten, onder de nachtelijke hemel. Ze zaten op het gras en staarden omhoog naar de sterren.
“Kijk naar de sterren, Onne,” zei Zeker. “Elk van hen is als een klein licht in de duisternis. Ze stralen helder en wijzen ons de weg. Je kunt ook een ster zijn, Onne. Je moet het gewoon blijven proberen.”
Onne keek omhoog naar de sterren en dacht na over wat Zeker zei. Hij herinnerde zich de vijf transformaties die zijn zus hem had geleerd. Hij haalde diep adem en begon zijn gedachten te transformeren. Hij negeerde de stem van onzekerheid en luisterde naar de stem van zekerheid. Hij gebruikte de stem van onzekerheid als inspiratie en hij voelde zich positiever.
Zeker hielp Onne de goede dingen in zijn leven te zien. Ze herinnerde hem aan alle keren dat hij was geslaagd en hoe hij de afgelopen weken zijn voetbalvaardigheden had verbeterd. Onne begon zich beter en zelfverzekerder te voelen.
“Maar wat als ik het weer verknal?” Vroeg Onne.
Zeker glimlachte naar hem. “Het is ok?® om fouten te maken, Onne. Zo leren en groeien we. Het belangrijkste is om nooit op te geven. Je moet het blijven proberen en op een dag zul je dat doelpunt maken.”
Onne voelde zich bemoedigd en vastberaden. Hij wist dat hij het kon, met de hulp van Zeker.
De twee broers en zussen zaten buiten te praten en te lachen onder de sterrenhemel. Onne had zijn negatieve gedachten en gevoelens omgezet in positieve, met behulp van de vijf transformaties die zijn zus hem had geleerd. Hij had geleerd veerkrachtig te zijn en door te zetten, zelfs als het niet op zijn manier ging.
Toen ze weer naar binnen gingen, voelde Onne zich dankbaar voor de liefde en steun van zijn zus. Hij omhelsde haar stevig en fluisterde: “Dank je wel, Zeker.”
Zeker omhelsde hem terug en fluisterde: “Je bent altijd welkom, broertje.”
Onne viel die nacht in slaap, met een glimlach op zijn gezicht, wetende dat hij elk obstakel kon overwinnen met zijn zus aan zijn zijde.
Het einde.
