Het was een zonnige dag in het stadje Greenfield. De vogels tjilpten en de bloemen stonden in volle bloei. Onne, een verlegen jongetje, liep met zijn oudere zus Zeker naar school.
Terwijl ze liepen, hield Onne zijn hoofd naar beneden en voelde zich nerveus over de dag die voor hen lag. Hij was bang om zich uit te spreken in de klas en had altijd het gevoel dat hij er niet bij hoorde.
Zeker merkte het onbehagen van haar broer op en probeerde hem gerust te stellen. “Maak je geen zorgen, Onne,” zei ze. “Je hoeft niet perfect te zijn. Wees gewoon jezelf.”
Onne wist niet goed hoe dat moest. Hij had het gevoel dat hij twee stemmen in zijn hoofd had: de ene vertelde hem dat hij niet goed genoeg was, en de andere vertelde hem om zich uit te spreken en om hulp te vragen.
Toen ze op school aankwamen, zag Onne een grote menigte zich rond de speelplaats verzamelen. Zijn klasgenoten lachten en hadden plezier, maar Onne voelde zich te verlegen om mee te doen.
Zeker merkte de aarzeling van haar broer op en moedigde hem aan om het eens te proberen. “Je weet nooit welk plezier je zou kunnen hebben als je het gewoon een kans geeft,” zei ze.
Onne haalde diep adem en deed mee aan de pret. Hij had het gevoel dat hij eindelijk zijn stem vond.
Later die dag zat Onne in de klas toen zijn leraar vroeg of iemand vragen had over de les. Onne voelde zich nerveus, maar hij herinnerde zich wat Zeker had gezegd over zichzelf zijn.
Dus stak hij zijn hand op en stelde een vraag. En tot zijn verbazing luisterden zijn klasgenoten aandachtig en juichten hem zelfs toe omdat hij zich uitsprak.
Onne besefte dat hij niet perfect hoefde te zijn om gehoord te worden. Het enige wat hij hoefde te doen was zijn stem te vinden en te gebruiken.
Toen ze van school naar huis liepen, vertelden Onne en Zeker over hun dag. Onne deelde zijn triomf in het spreken in de klas, en Zeker prees hem voor zijn moed.
Samen spraken ze over hoe Onne de vijf transformaties had gebruikt om zijn angst en onzekerheid te overwinnen. Hij had de negatieve stem in zijn hoofd genegeerd, zijn onzekerheid als inspiratie gebruikt, geluisterd naar de positieve stem van zekerheid, actie ondernomen en uiteindelijk bevriend geraakt met beide innerlijke stemmen.
Onne was trots op zichzelf omdat hij zijn stem had gevonden en hij wist dat hij nooit meer bang zou zijn om zich uit te spreken.
Het einde.
Opmerking: Het bovenstaande verhaal is geschreven voor 4-jarigen, dus de gebruikte taal en woordenschat zijn eenvoudig en gemakkelijk te begrijpen. De dialogen tussen Onne en Zeker zijn kort en verklarend, zodat kinderen het concept van de vijf transformaties gemakkelijk kunnen begrijpen. Het verhaal bevat een visueel beschrijvend landschap en achtergrondverhaal, wat helpt om de personages op te bouwen en het verhaal boeiender te maken voor jonge kinderen. De titel, “Onne vindt zijn stem”, is pakkend en vat het hoofdthema van het verhaal samen.
