Onne voelde zich gefrustreerd. Zijn zus, Zeker, had zijn favoriete boek geleend en had het nog niet teruggegeven. Hij probeerde haar ernaar te vragen, maar elke keer als hij dat deed, leek ze druk of afgeleid. Onne kon niet anders dan het gevoel hebben dat zijn zus zich niets aantrok van zijn gevoelens.
Op een dag, toen Onne van school naar huis liep, besloot hij dat hij het niet meer aankon. Hij knalde door de voordeur van zijn huis en confronteerde Zeker, die op de bank zat met haar telefoon in haar hand.
“Veiligheid, je hebt mijn boek een week geleden geleend en nog steeds niet aan mij teruggegeven! Geef je niet om mijn spullen?” Onne schreeuwde, zijn stem vervuld van woede.
Zeker legde haar telefoon neer en keek op naar haar broertje. “Onne, het spijt me. Ik heb het erg druk gehad met school en ik ben je boek vergeten. Ik snap het nu voor je.”
Onne voelde een golf van opluchting over hem heen komen. Hij besefte dat hij zo verstrikt was geraakt in zijn woede dat hij niet naar de uitleg van zijn zus had kunnen luisteren. Hij schaamde zich een beetje, maar was ook trots op zichzelf dat hij zich uitsprak.
Toen Zeker hem het boek overhandigde, zei ze: “Onne, ik weet dat je overstuur was, maar probeer de volgende keer rustig met me te praten en uit te leggen hoe je je voelt. Schreeuwen lost niets op.”
Onne dacht na over wat Zeker had gezegd. Hij realiseerde zich dat hij zijn gevoelens niet effectief had gecommuniceerd en dat had het conflict tussen hem en zijn zus veroorzaakt. Hij wist dat hij het in de toekomst beter moest doen.
In de weken daarna probeerde Onne het advies van Zeker in de praktijk te brengen. Hij begon met diep adem te halen en tot tien te tellen voordat hij reageerde op dingen die hem van streek maakten. Hij probeerde ook rustig zijn gevoelens uit te leggen en te luisteren naar het standpunt van zijn zus.
Op een dag waren Onne en Zeker buiten aan het spelen toen ze merkten dat de kat van hun buren los was geraakt en in hun tuin rondrende. Onne was opgewonden om de kat te vangen, maar Zeker maakte zich zorgen om hem bang te maken.
“Onne, laten we proberen de kat te vangen zonder hem bang te maken. We kunnen deze doos gebruiken om een val te maken,” stelde Zeker voor.
Onne vond het geen goed idee. Hij wilde de kat achtervolgen en zo snel mogelijk vangen. Maar hij herinnerde zich wat Zeker hem had geleerd over communicatie en conflictoplossing. Hij haalde diep adem en zei: “Veiligheid, ik hoor wat je zegt. Maar ik denk dat we in plaats daarvan moeten proberen de kat met een net te vangen. Op die manier kunnen we er zeker van zijn dat we het snel en veilig vangen.”
Zeker glimlachte naar Onne. “Dat is een geweldig idee! Laten we een net uit de garage gaan halen.”
Onne was trots op zichzelf. Hij had de vijf transformaties gebruikt om effectief met zijn zus te communiceren en een conflict op te lossen zonder boos of overstuur te worden.
Toen ze samen de kat vingen, realiseerde Onne zich dat hij een belangrijke les had geleerd. Communicatie en conflictoplossing gingen niet alleen over het oplossen van problemen. Ze gingen over het luisteren naar anderen en het begrijpen van hun standpunt.
Vanaf die dag communiceerden Onne en Zeker beter dan ooit. Ze praatten open en eerlijk met elkaar en leerden conflicten op te lossen zonder boos of boos te worden.
Het einde.
Onne had leren luisteren en het had het verschil gemaakt.
Visuele beschrijvende landschapsinformatie: Het huis van Onne en Zeker had een grote tuin met een boom die schaduw bood om onder te spelen. De kat van hun buurman was een grijze en witte tabby en had groene ogen die schitterden in het zonlicht. De garage bevond zich aan de achterkant van het erf,
