Er was eens een jonge jongen genaamd Onne die het moeilijk had om zijn woede en frustratie te beheersen. Onne werd vaak boos en boos als dingen niet op zijn manier gingen, en hij wist niet hoe hij met die gevoelens moest omgaan.
Op een dag kwam zijn zus Zeker naar hem toe en zei: “Onne, ik wil je helpen om op een gezonde manier met je woede en frustratie om te gaan.” Onne aarzelde eerst, maar hij vertrouwde zijn zus en stemde ermee in om te luisteren.
Zekertold Onne dat wanneer hij zich boos of gefrustreerd voelde, hij diep adem moest halen en moest nadenken over wat die gevoelens veroorzaakte. Onne probeerde het uit en hij ontdekte dat diep ademhalen hem hielp kalmeren en helderder denken.
Toen vertelde Zeker Onne over de stem van onzekerheid en de stem van zekerheid. Ze legde uit dat de stem van onzekerheid was als een klein stemmetje in je hoofd waardoor je je slecht voelde over jezelf, terwijl de stem van zekerheid was als een klein stemmetje in je hoofd dat je een goed gevoel over jezelf gaf. Zeker vertelde Onne dat hij altijd naar de stem van zekerheid moest luisteren en de stem van onzekerheid moest negeren.
Onne begreep het niet helemaal, dus besloot Zeker hem te laten zien. Ze nam Onne mee naar buiten en wees naar de hemel. “Kijk daarboven”, zei ze. “Wat zie je?”
Onne keek op en zag een grote, donzige wolk. “Ik zie een wolk”, zei hij.
“Wat vind je van die cloud?” Zeker gevraagd.
Onne dacht even na. “Het is wit en pluizig en het ziet eruit als een grote marshmallow,” zei hij.
“Precies!” Zeker zei. “Dat is de stem van zekerheid. Het helpt je de goede dingen in het leven te zien. Maar soms probeert de stem van onzekerheid je aan het denken te zetten, zoals ‘Die wolk is te groot en eng.’ Je moet die stem negeren en in plaats daarvan luisteren naar de stem van zekerheid.”
Onne knikte en glimlachte. Hij begon het te begrijpen.
In de daaropvolgende dagen hielp Zeker Onne te oefenen met het gebruik van de vijf transformaties wanneer hij zich boos of gefrustreerd voelde. Ze zouden samen diep ademhalen en Zeker zou Onne eraan herinneren om naar de stem van zekerheid te luisteren en de stem van onzekerheid te negeren.
Uiteindelijk begon Onne meer controle te krijgen over zijn emoties. Hij werd soms nog steeds boos en gefrustreerd, maar hij wist hoe hij op een gezonde manier met die gevoelens moest omgaan. En hij wist dat zijn zus Zeker er altijd zou zijn om hem te helpen wanneer hij het nodig had.
Vanaf die dag waren Onne en Zeker de beste vrienden en Onne was dankbaar dat ze zo’n vriendelijke en wijze zus had.
Het einde.
