Onne en Zeker waren broers en zussen en ze hadden een hechte band. Onne voelde zich echter vaak onzeker en had moeite om voor zichzelf op te komen, terwijl Zeker zelfverzekerd was en wist hoe hij gezonde grenzen moest stellen. Op een dag gingen ze naar het park om met hun vrienden te spelen.
Toen ze in het park aankwamen, merkten ze dat hun vrienden al een spelletje aan het spelen waren. Onne voelde zich angstig om mee te doen, terwijl Zeker enthousiast was om mee te doen aan het plezier. Onne’s stem van onzekerheid vertelde hem dat hij niet goed genoeg zou zijn om het spel te spelen en dat hij zichzelf alleen maar in verlegenheid zou brengen. Maar Zeker’s stem van zekerheid vertelde haar dat het goed zou zijn om iets nieuws te proberen en dat ze gewoon plezier moesten hebben.
Onne aarzelde even, maar toen pakte Zeker zijn hand en leidde hem naar de groep kinderen. “H?®, kunnen wij ook spelen?” vroeg ze. De andere kinderen verwelkomden hen en lieten hen zien hoe ze het spel moesten spelen. Onne’s stem van onzekerheid begon te vervagen toen hij begon te genieten.
Naarmate het spel vorderde, merkte Onne dat een van de kinderen te agressief was en zich niet aan de regels hield. Onne’s stem van onzekerheid vertelde hem niets te zeggen, maar Zeker’s stem van zekerheid moedigde hem aan om zich uit te spreken. “H?®, dat is niet eerlijk,” zei Onne. “We moeten ons aan de regels houden.”
De andere kinderen gingen akkoord en het spel ging verder. Het agressieve kind bleef echter de regels overtreden en het spel voor iedereen minder leuk maken. Onne’s stem van onzekerheid vertelde hem om het gewoon te negeren en niets te zeggen, maar Zeker’s stem van zekerheid herinnerde hem eraan dat het belangrijk was om grenzen te stellen.
Onne en Zeker namen een pauze van het spel en gingen wat water halen. Onne deelde zijn zorgen met Zeker en ze luisterde aandachtig. “Het is ok?® om voor jezelf op te komen en grenzen te stellen,” zei ze. “Het is niet gemeen, het is gezond.”
Onne’s stem van onzekerheid begon te transformeren in inspiratie en hij voelde zich zelfverzekerder. Hij haalde diep adem en ging terug naar de wedstrijd. Toen het agressieve kind de regels weer overtrad, zei Onne kalm: “H?®, kunnen we alsjeblieft volgens de regels spelen?” De agressieve jongen verontschuldigde zich en begon eerlijk te spelen.
Na de wedstrijd liepen Onne en Zeker samen naar huis. Onne was trots op zichzelf omdat hij zich uitsprak en grenzen stelde. Hij besefte dat het belangrijk was om naar de stem van zekerheid te luisteren en gezonde grenzen te stellen op alle gebieden van zijn leven.
De volgende dag waren Onne en Zeker thuis toen hun neef kwam spelen. Hun neef was altijd bazig en nam hun speelgoed mee zonder te vragen. Onne’s stem van onzekerheid vertelde hem niets te zeggen, maar Zeker’s stem van zekerheid herinnerde hem eraan dat het belangrijk was om grenzen te stellen.
“H?®, kun je het vragen voordat je ons speelgoed meeneemt?” Zei Onne tegen hun neef. Hun neef was eerst verbaasd, maar verontschuldigde zich toen en begon te vragen voordat hij iets nam.
Onne en Zeker leerden dat grenzen stellen niet gemeen of ego?»stisch was, maar noodzakelijk voor gezonde relaties. Ze realiseerden zich dat ze nog steeds vriendelijk en respectvol konden zijn terwijl ze grenzen stelden.
Vanaf die dag sloten Onne en Zeker een pact om altijd naar hun stem van zekerheid te luisteren en gezonde grenzen te stellen met hun vrienden en familie.
Het einde.
