Onne en Zeker liepen samen in een prachtig park, gevuld met kleurrijke bloemen en hoge bomen die zachtjes in de wind zwaaiden. Onne voelde zich een beetje verdrietig omdat hij geen vrienden had om mee te spelen op zijn nieuwe school.
“Beveiliging, ik weet niet hoe ik vrienden moet maken”, zei Onne met een frons op zijn gezicht.
“Maak je geen zorgen, Onne. Vrienden maken is makkelijk. Je moet gewoon jezelf zijn”, antwoordde Zeker met een geruststellende glimlach.
Onne keek nieuwsgierig naar Zeker. “Hoe bedoel je, wees mezelf?”
Zeker ging op een bankje zitten en klopte op de plek naast haar en nodigde Onne uit om te gaan zitten. “Jezelf zijn betekent dat je je niet hoeft voor te doen als iemand anders om vrienden te maken. Je kunt gewoon zijn wie je bent en mensen zullen je leuk vinden om wie je bent.”
Onne ging naast Zeker zitten en luisterde aandachtig. “Maar wat als ze me niet mogen?”
Zeker sloeg haar arm om Onne's schouders. “Het is oké als sommige mensen je niet mogen. Niet iedereen zal je vriend zijn, en dat is oké. Het belangrijkste is dat je blijft proberen en jezelf blijft zijn.”
Onne keek omhoog naar de hemel en dacht aan wat Zeker had gezegd. Plotseling zag hij in de verte een groep kinderen tikkertje spelen.
“Ik wil met ze gaan spelen”, zei Onne, die zich een beetje nerveus voelde.
“Ga je gang, Onne. Je kunt het”, zei Zeker, waarmee hij hem een duwtje in de rug gaf.
Onne liep naar de groep kinderen toe en aarzelde even. Maar toen herinnerde hij zich wat Zeker hem had verteld, en hij haalde diep adem en stelde zich voor.
“Hallo, mijn naam is Onne. Kan ik met jullie spelen?”
De andere kinderen keken Naar Onne en glimlachten. “Tuurlijk, Onne! We spelen graag met je!”
Onne glimlachte terug, voelde zich gelukkig en trots op zichzelf omdat hij dapper was en nieuwe vrienden maakte.
Terwijl ze samen speelden, keken Onne en Zeker van veraf naar elkaar.
“Je hebt het gedaan, Onne! Je hebt nieuwe vrienden gemaakt”, aldus Zeker, die Onne een high-five geeft.
Onne grijnsde van oor tot oor. “Bedankt, Zeker! Zonder jou had ik het niet gekund.”
En daarmee vervolgden Onne en Zeker hun wandeling in het park, blij en tevreden, wetende dat ze elkaar hadden en dat het maken van nieuwe vrienden toch niet zo moeilijk was.
Het einde.
Opmerking: Gedurende het hele verhaal kunnen de dialogen tussen Onne en Zeker worden gebruikt om de vijf transformaties uit te leggen en hoe ze kinderen kunnen helpen omgaan met onzekerheid en zelfvertrouwen kunnen opbouwen. Wanneer Onne zich bijvoorbeeld nerveus voelt, kan Zeker hem aanmoedigen om zijn onzekerheid om te zetten in inspiratie en amusement (tweede transformatie), en hem vervolgens begeleiden om te luisteren naar de stem van zekerheid (derde transformatie) en actie te ondernemen (vierde transformatie) om nieuwe vrienden te maken. Ten slotte kan het verhaal eindigen met een herinnering dat zowel de stem van onzekerheid als de stem van zekerheid er altijd zal zijn (vijfde transformatie), en dat vriendschap sluiten met beide stemmen de sleutel is tot een gelukkig en evenwichtig leven.
“
