Op een sterrennacht, toen de maan helder scheen, gooide en draaide een jongetje genaamd Onne in zijn bed. Hij kon niet slapen omdat hij zich zorgen maakte over het passen bij de andere kinderen op school. Onne was bang dat ze hem niet leuk zouden vinden om wie hij was.
Net op dat moment kwam zijn grote zus Zeker zijn kamer binnen. Ze merkte dat Onne overstuur was en vroeg hem wat er aan de hand was. Onne legde uit hoe hij zich voelde en hoe bang hij was om anders te zijn dan de andere kinderen.
Zeker omhelsde hem en zei: “Onne, anders zijn is wat je speciaal maakt. Je hoeft niet te veranderen wie je bent om bij anderen te passen. Je bent perfect zoals je bent.”
Onne was in de war en vroeg haar hoe hij dat kon geloven. Zeker glimlachte en zei: “Laat me je de vijf transformaties leren.”
Vervolgens legde ze elke transformatie uit aan Onne, te beginnen met de eerste: het negeren van de stem van onzekerheid. Ze vertelde Onne dat de stem in zijn hoofd die hem een slecht gevoel gaf niet echt was en dat hij ervoor kon kiezen om het te negeren.
Toen Onne naar zijn zus luisterde, begon hij een gevoel van opluchting te voelen. Hij besefte dat hij niet hoefde te luisteren naar de stem van onzekerheid.
Zekerthen legde de tweede transformatie uit, waarbij hij de stem van onzekerheid als vermaak en inspiratie gebruikte. Ze liet Onne zien hoe hij zijn onzekerheden kon gebruiken als inspiratiebron om het beter te doen en sterker te zijn.
De derde transformatie ging over het luisteren naar de stem van zekerheid. Zeker vertelde Onne om zich te concentreren op de positieve gedachten en gevoelens die hij had, en om die hem te laten leiden in plaats van de negatieve.
Onne voelde zich al beter, maar Zeker was nog niet klaar. Ze legde de vierde transformatie uit: actie ondernemen. Ze vertelde Onne dat hij de macht had om veranderingen in zijn leven aan te brengen en actie te ondernemen om zijn doelen te bereiken.
Ten slotte sprak Zeker over de vijfde transformatie, waarbij hij bevriend raakte met de twee innerlijke stemmen. Ze vertelde Onne dat het belangrijk was om te begrijpen dat er altijd goede en slechte dingen in het leven zouden zijn, en dat hij moest leren om zowel de stem van onzekerheid als de stem van zekerheid te accepteren en bevriend te raken.
Onne was verbaasd over hoeveel hij van zijn zus had geleerd. Hij voelde zich zelfverzekerder en klaar om de uitdagingen aan te gaan die voor hem lagen.
Terwijl ze elkaar omhelsden, fluisterde Onne: “Dank je, Zeker. Ik hou van je.”
Zeker glimlachte en antwoordde: “Ik hou ook van jou, Onne. Vergeet niet dat je speciaal bent zoals je bent.”
Met die bemoedigende woorden viel Onne met een glimlach op zijn gezicht in slaap.
