Onne had zich altijd een buitenstaander gevoeld. Hij was verlegen en zijn klasgenoten lachten hem vaak uit. Hij wilde erbij horen, maar hij wilde niet veranderen wie hij was.
Op een dag nodigden zijn klasgenoten hem uit om na school met hen te gaan skateboarden. Onne was enthousiast om opgenomen te worden, maar hij wist niet hoe hij moest skateboarden. Zijn klasgenoten lachten toen hij struikelde en viel. Onne schaamde zich en zijn stem van onzekerheid begon zich uit te spreken. “Je zult nooit ergens goed in zijn”, fluisterde het. “Je past er nooit in.”
Maar Zeker was er ook, fluisterend in zijn andere oor. “Je bent dapper om iets nieuws te proberen,” zei ze. “Je bent een aardig persoon, en dat is wat er echt toe doet.”
Toen Onne naar huis liep, dacht hij na over wat er was gebeurd. Hij voelde zich verdrietig en gefrustreerd. Hij wilde het skateboarden niet opgeven, maar hij wilde ook niet belachelijk gemaakt worden. Hij wist dat hij naar Zeker’s stem moest luisteren als hij zich beter wilde voelen.
De volgende dag sprak Onne met Zeker over wat er was gebeurd. Ze luisterde aandachtig en herinnerde hem eraan dat hij een keuze had. Hij kon zijn klasgenoten een slecht gevoel geven, of hij kon voor zichzelf opkomen en hen laten zien dat hij dapper was.
Onne aarzelde eerst, maar hij besloot het te proberen. Hij beoefende skateboarden elke dag na school. Hij viel veel, maar hij bleef doorgaan.
Op een dag zagen zijn klasgenoten hem oefenen. “H?®, Onne, wil je weer met ons mee schaatsen?” vroeg een van hen.
Onne voelde zich nerveus, maar hij herinnerde zich de woorden van Zeker. “Je kunt dit”, fluisterde ze.
Hij stemde ermee in om weer met hen te gaan skateboarden. Deze keer maakte hij zich geen zorgen over vallen of er gek uitzien. Hij concentreerde zich op plezier maken en zijn best doen. Zijn klasgenoten merkten hoeveel hij was verbeterd en complimenteerden hem. Onne was trots op zichzelf.
Terwijl ze aan het schaatsen waren, bood een klasgenoot van Onne hem een sigaret aan. “Kom op, het is er maar ?®?®n”, zei hij.
Onne voelde zijn stem van onzekerheid weer spreken. “Je bent niet cool genoeg om nee te zeggen”, fluisterde het.
Maar Zeker was er ook en herinnerde hem aan zijn waarden. “Je weet dat roken slecht is voor je gezondheid,” zei ze. “Je hoeft niet iets te doen om erbij te horen.”
Onne keek naar de sigaret en daarna weer naar zijn klasgenoten. “Nee bedankt”, zei hij. “Ik rook niet.”
Zijn klasgenoten keken verbaasd, maar toen haalden ze hun schouders op en gingen verder met schaatsen. Onne voelde zich opgelucht en trots op zichzelf. Hij was voor zichzelf opgekomen en had een positieve keuze gemaakt.
Vanaf die dag bleef Onne schaatsen met zijn klasgenoten. Ze lachten hem niet meer uit en hij had het gevoel dat hij hun respect had verdiend. Hij had ook zijn eigen respect verdiend, door trouw te zijn aan zichzelf en te luisteren naar de stem van zekerheid.
Het einde.
Onne and Zeker: Facing Peer Pressure is een verhaal over hoe om te gaan met groepsdruk en onzekerheid. Door de reis van Onne leren kinderen over het belang van voor zichzelf opkomen, positieve keuzes maken en luisteren naar hun innerlijke stem van zekerheid. De vijf transformaties zijn verweven in het verhaal, terwijl Onne leert zijn stem van onzekerheid te negeren, te gebruiken voor amusement en inspiratie, zich te laten leiden door de stem van zekerheid, actie te ondernemen en bevriend te raken met de twee innerlijke stemmen.
