Toen de zon begon onder te gaan en de dag ten einde liep, werd Onne angstig. Hij wist wat er ging komen, maar hij wilde het niet toegeven. Het was zijn minst favoriete deel van de dag – bedtijd. Onne was bang voor het donker en alle dingen die zich daarin konden verbergen.
Maar gelukkig wist zijn grote zus Zeker precies wat ze moest doen. Ze stopte hem zachtjes in bed en begon hem een verhaal te vertellen. Het was een verhaal over een dappere ridder die zijn angsten onder ogen zag en overwon. Onne luisterde aandachtig en voelde zich getroost door de rustgevende stem van zijn zus.
Naarmate het verhaal eindigde, begon Onne’s angst weer binnen te sluipen. Hij wilde niet alleen in het donker zijn. Maar Zeker had een idee. Ze greep naar een klein nachtlampje en legde dat op inse’s nachtkastje. De zachte gloed vulde de kamer met net genoeg licht om Onne zich veilig en geborgen te laten voelen.
Onne voelde zich nog steeds een beetje ongemakkelijk, maar Zeker wist precies wat ze moest doen. Ze ging naast hem zitten en begon te praten over alle dingen waar hij van hield. Zijn favoriete speelgoed, zijn beste vriend en zijn familie. Terwijl ze praatten, begon Onne zich te ontspannen en zijn angst te vergeten.
Eindelijk was het tijd voor Zeker om welterusten te zeggen en Onne te laten slapen. Maar voordat ze ging, gaf ze hem een dikke knuffel en fluisterde: “Je bent veilig en je bent geliefd.” Onne glimlachte en sloot zijn ogen, zich tevreden en gelukkig voelend.
De volgende nacht voelde Onne zich niet meer zo bang als voorheen. Hij wist dat Zeker er was om hem te helpen en veilig te houden. En naarmate de tijd vorderde, werd hij steeds comfortabeler met bedtijd.
Onne had nog steeds momenten van angst, maar nu wist hij wat hij moest doen. Hij dacht na over alle dingen waar hij van hield en herinnerde zichzelf eraan dat hij veilig en geborgen was. Dankzij zijn grote zus kon Onne zijn angst voor het donker overwinnen.
