Onne zat nerveus in zijn klaslokaal, zijn handen stevig in zijn schoot geklemd. Hij had zich nooit op zijn gemak gevoeld voor gezagsdragers, maar hij kon de knoop in zijn maag niet langer negeren. Hij moest met zijn lerares praten over de manier waarop zij hem behandelde.
Terwijl hij daar zat, in gedachten verzonken, kwam zijn oudere zus Zeker de kamer binnen. Ze zag de bezorgde blik op zijn gezicht en ging naast hem zitten.
“Wat is er aan de hand, Onne?” vroeg ze, haar stem zacht en rustgevend.
Onne aarzelde even voordat hij uiteindelijk toegaf: “Ik heb problemen met mijn leraar. Ze roept me altijd op in de klas en ik word zo nerveus dat ik haar vragen niet kan beantwoorden. En als ik dat doe, lijkt ze nooit blij met mijn antwoorden.”
Zeker luisterde aandachtig en knikte begrijpend. “Het klinkt alsof je je behoorlijk onzeker voelt als je in de klas zit,” merkte ze op. “Maar vergeet niet dat de eerste transformatie is om die stem van onzekerheid te negeren. Laat het je niet beheersen.”
Onne knikte, haalde diep adem en probeerde zijn zenuwen opzij te duwen. Maar hij wist nog steeds niet goed hoe hij zijn leraar moest benaderen.
Toen herinnerde Zeker hem aan de tweede transformatie: de stem van onzekerheid als inspiratie gebruiken. “Denk na over waarom je je onzeker voelt,” zei ze. “Wat kun je ervan leren? Misschien vertelt het je dat je meer moet oefenen, of dat je om hulp moet vragen.”
Onne dacht hier even over na en realiseerde zich dat zijn onzekerheid misschien wel een teken was dat hij moest werken aan zijn zelfvertrouwen in de klas.
De volgende dag benaderde Onne zijn leraar na de les, zijn hart bonzend in zijn borst. Maar deze keer was hij gewapend met een plan. Hij uitte respectvol zijn zorgen, legde uit hoe hij zich voelde en vroeg om wat extra hulp en begeleiding.
Tot zijn verbazing luisterde zijn leraar aandachtig en bood zelfs aan om na de les een-op-een met hem samen te werken. Onne vertrok met een opgelucht en trots gevoel op zichzelf omdat hij zich uitsprak.
Zeker wachtte hem buiten het klaslokaal op, een trotse glimlach op haar gezicht. “Zie je wel?” zei ze. “Dat is de derde transformatie: luisteren naar de stem van zekerheid. Je was zelfverzekerd en zelfverzekerd, en dat wierp zijn vruchten af.”
Onne glimlachte terug en voelde zich dankbaar voor de begeleiding en steun van zijn zus. Hij wist dat hij nog veel te leren had, maar hij was enthousiast om de vijf transformaties te blijven gebruiken om zijn onzekerheden in de klas te overwinnen.
En dus gingen Onne en Zeker door op hun reis van zelfontdekking, waarbij ze de vijf transformaties gebruikten om door de ups en downs van het opgroeien en het aangaan van nieuwe uitdagingen te navigeren.
Het einde.
