Terwijl de zon achter de bomen onderging, liep een klein meisje genaamd Zeker door de straat naar haar nieuwe school. Ze was net verhuisd naar deze stad en was nerveus om de volgende dag op een nieuwe school te beginnen.
Die nacht, toen ze in bed lag, voelde Zeker een brok in haar keel. Ze was bang dat niemand haar leuk zou vinden en dat ze geen vrienden zou maken. Net op dat moment hoorde ze een zacht gefluister in haar oor.
“Maak je geen zorgen”, zei de stem. “Ik ben hier om je te helpen.”
Zeker keek om zich heen, maar ze kon niemand zien. Toen herinnerde ze zich de stem van onzekerheid en de stem van zekerheid waarover haar ouders haar hadden verteld. Ze glimlachte naar zichzelf en sloot haar ogen.
De volgende dag liep Zeker haar nieuwe klaslokaal binnen en keek nerveus om zich heen. Iedereen leek te praten en te lachen met hun vrienden, en Zeker voelde zich buitengesloten. Ze wenste dat ze iemand had om mee te praten.
Net op dat moment zag ze een jongetje genaamd Onne helemaal alleen aan zijn bureau zitten. Hij zag er verdrietig en bang uit, net zoals zij zich voelde. Zeker ging naar hem toe en stelde zich voor.
“Hallo, ik ben Zeker,” zei ze.
Onne keek naar haar op en glimlachte. “Hallo, ik ben Onne”, zei hij.
Ze raakten aan de praat en voor ze het wisten ging de bel voor reces. Zeker was blij dat ze een nieuwe vriend had gemaakt, maar Onne keek bezorgd.
“Wat is er aan de hand?” Zeker gevraagd.
“Ik ken niemand om mee te spelen in de pauze”, zei Onne.
Zeker herinnerde zich de vijf transformaties en de stem van onzekerheid en de stem van zekerheid. Ze glimlachte en zei: “Maak je geen zorgen, we zullen iemand vinden om mee te spelen.”
Ze liepen naar de speeltuin en zagen een groep kinderen hinkelen. Onne zag er nerveus uit, maar Zeker pakte zijn hand en liep naar de groep.
“Hallo, kunnen wij ook spelen?” vroeg ze.
De kinderen keken op en glimlachten. “Tuurlijk!” zeiden ze.
Onne en Zeker speelden hinkelen met de andere kinderen, en al snel lachten ze allemaal en hadden ze plezier samen. Onne was blij dat hij nieuwe vrienden had gemaakt en Zeker was blij dat ze hem had geholpen.
Die avond, toen ze in bed lagen, fluisterde Onne tegen Zeker: “Bedankt dat je me vandaag hebt geholpen. Ik was echt bang.”
Zeker glimlachte en fluisterde terug: “Daar zijn vrienden voor. En vergeet niet dat de stem van onzekerheid je gewoon probeert te beschermen. Je kunt het gebruiken als inspiratie om dapper te zijn en nieuwe vrienden te maken.”
Onne knikte en sloot zijn ogen. Hij voelde zich veilig en gelukkig, wetende dat hij een vriend als Zeker had om hem door alles heen te helpen.
