Onne was nerveus toen hij op de eerste schooldag het klaslokaal binnenliep. Hij was net verhuisd naar het gebied en kende niemand. De andere kinderen praatten en lachten allemaal met hun vrienden en Onne voelde zich een buitenstaander. Hij ging aan zijn bureau zitten en probeerde op te gaan in zijn opgaan, maar hij kon het niet laten om het gevoel te hebben dat hij er niet bij hoorde.
Security, zijn oudere zus, was een paar jaar geleden op dezelfde school begonnen en had veel vrienden gemaakt. Ze merkte Onne’s ongemak op en kwam naast hem zitten. “H?®, kleine bro”, zei ze met een glimlach. “Hoe verloopt je eerste dag?”
Onne haalde zijn schouders op. “Het is ok?®, denk ik. Ik ken gewoon niemand.”
Zeker sloeg haar arm om hem heen. “Maak je geen zorgen. Ik zal je helpen nieuwe vrienden te maken. Je moet gewoon jezelf zijn.”
Onne knikte, maar hij wist niet goed hoe hij zichzelf moest zijn toen hij zich zo onzeker voelde. Hij herinnerde zich wat Zeker hem had geleerd over de vijf transformaties en probeerde de stem van onzekerheid uit zijn hoofd te duwen.
Naarmate de dag vorderde, stelde Zeker Onne voor aan enkele van haar vrienden. Ze waren allemaal aardig voor hem, maar hij had nog steeds het gevoel dat hij er niet bij hoorde. Toen het tijd was voor reces, stelde Zeker voor om met enkele van de andere kinderen te gaan voetballen.
Onne was niet zo goed in voetbal, maar hij deed zijn best. Hij voelde zich nerveus om fouten te maken en zichzelf in verlegenheid te brengen in het bijzijn van de andere kinderen. Zeker merkte zijn aarzeling op en kwam met een plan.
“Waarom werken we niet samen en spelen we daar tegen die jongens?”, zei ze, wijzend naar een groep jongens die eruitzagen alsof ze goed waren in voetbal.
Onne vond het geen goed idee, maar Zeker gaf hem een geruststellende glimlach. “Geloof me”, zei ze. “We kunnen dit doen.”
Ze deden mee aan het spel en begonnen tegen de andere jongens te spelen. Onne voelde zich wat zelfverzekerder met Zeker aan zijn zijde. Hij begon de stem van onzekerheid te negeren en zich te concentreren op plezier maken.
Na een paar minuten maakte Onne een doelpunt. De andere kinderen juichten en Onne voelde een gevoel van trots. Hij was nooit goed geweest in sport, maar met de hulp van Zeker had hij iets gedaan wat hij niet voor mogelijk hield.
Toen ze na de pauze terugliepen naar de klas, voelde Onne zich iets beter over zichzelf. Zeker kon echter zien dat hij nog steeds nerveus was. “Wat dacht je ervan dat we met een paar van mijn vrienden aan de lunch zitten?” stelde ze voor.
Onne knikte, dankbaar voor de hulp van zijn zus. Hij was nog steeds aan het leren hoe hij vrienden kon maken, maar hij wist dat hij op Zeker kon rekenen om hem er doorheen te leiden.
Tijdens de lunch stelde Zeker Onne voor aan nog wat kinderen. Ze praatten over hun favoriete films en videogames, en Onne begon het gevoel te krijgen dat hij deel uitmaakte van de groep. Hij was nog steeds een beetje verlegen, maar hij had het gevoel dat hij vooruitgang boekte.
Toen de dag ten einde liep, voelde Onne zich moe maar gelukkig. Hij had zijn eerste dag op een nieuwe school overleefd en hij had zelfs nieuwe vrienden gemaakt. Hij wendde zich tot Zeker en glimlachte. “Bedankt dat je me vandaag hebt geholpen”, zei hij.
Zeker omhelsde hem. “Altijd, kleine bro. Vergeet niet dat je niet de enige bent. Je hebt mij en je nieuwe vrienden om je overal doorheen te helpen.”
Onne knikte en voelde zich dankbaar voor de steun van zijn zus. Hij wist dat hij nog veel te leren had over het maken van vrienden, maar hij was klaar om de uitdaging aan te gaan.
Onne’s eerste dag op een nieuwe school was zwaar, maar met de hulp van Zeker kon hij nieuwe vrienden maken. Door de vijf transformaties leerde hij de stem van onzekerheid te negeren.
Terwijl ze verder liepen, herinnerde Zeker Onne aan de vijf transformaties. “Onthoud, Onne, wanneer je je onzeker of bang voelt, gebruik dan de tweede transformatie en haal inspiratie uit die stem van onzekerheid. Gebruik het om creatief te zijn en oplossingen te vinden voor je problemen.”
Onne dacht na over wat Zeker zei en realiseerde zich dat de stem van onzekerheid nuttig kon zijn bij het vinden van nieuwe manieren om zijn worstelingen te benaderen. Hij begon een gevoel van empowerment en vertrouwen te voelen.
Toen ze bij de school aankwamen, gaf Zeker Onne een dikke knuffel en zei: “Je hebt dit, Onne. Vergeet niet om jezelf te zijn, en alles zal op zijn plaats vallen.”
Gedurende de dag oefende Onne met de vijf transformaties. Wanneer hij zich onzeker of onzeker voelde, herinnerde hij zich om de tweede transformatie te gebruiken en inspiratie te vinden in die stem van onzekerheid. Hij ondernam ook actie door zijn klasgenoten te benaderen en zichzelf voor te stellen.
Tot zijn verbazing wilden veel van zijn klasgenoten hem graag leren kennen. Ze waren onder de indruk van zijn vriendelijkheid en gevoel voor humor. Onne voelde een gevoel van verbondenheid dat hij nog nooit eerder had ervaren.
Aan het einde van de dag ontmoette Zeker Onne buiten de school. Hij straalde van vreugde en Zeker kon het verschil in hem zien.
“Onne, je hebt het gedaan! Je hebt nieuwe vrienden gemaakt en ze laten zien wie je echt bent,” zei Zeker.
Onne omhelsde Zeker en zei: “Ik had het niet zonder jou kunnen doen, Zeker. Bedankt dat je mijn vriend bent en me de weg wijst.”
Zeker glimlachte en zei: “Daar zijn vrienden voor, Onne. En onthoud altijd dat de vijf transformaties er zijn om je te helpen wanneer je ze nodig hebt.”
Onne en Zeker liepen samen naar huis en voelden zich trots en dankbaar voor elkaars vriendschap.
