Ooit moest Onne naar een nieuwe stad verhuizen en een nieuwe school beginnen. Hij was enthousiast om nieuwe vrienden te maken, maar hij was ook nerveus. Onne was altijd verlegen en onzeker over zichzelf geweest. Hij wist niet hoe hij andere kinderen moest benaderen of een gesprek moest beginnen. Op de eerste schooldag zat hij alleen tijdens de lunch, kijkend naar de andere kinderen die lachen en met elkaar praten.
Zeker, de oudere zus van Onne, was altijd zelfverzekerd en extravert geweest. Ze zag haar broer alleen zitten tijdens de lunch en besloot bij hem te komen zitten. “H?®, Onne,” zei ze, “hoe was je eerste schooldag?”
Onne haalde zijn schouders op. “Het was ok?®, denk ik. Ik weet het niet. Ik voel me gewoon heel zenuwachtig rond al die nieuwe mensen.”
Zeker glimlachte. “Dat is normaal, Onne. Maar je hoeft je niet te laten beheersen door die stem van onzekerheid. Herinner je je de vijf transformaties waarover we leerden? De eerste is om die stem te negeren.”
Onne keek haar verward aan. “Hoe bedoel je?”
Zeker legde uit: “De stem van onzekerheid is dat stemmetje in je hoofd dat je vertelt dat je niet goed genoeg bent of dat je iets niet kunt doen. Maar je moet het negeren, want het is niet waar. Je bent in staat om hier vrienden te maken en gelukkig te zijn.”
Onne knikte en begon het langzaam te begrijpen. “Ok?®. Dus wat is de tweede transformatie?”
Zeker grijnsde. “De tweede transformatie is om die stem van onzekerheid te gebruiken als amusement en inspiratie. Als je dat stemmetje in je hoofd hoort, lach er dan om. Het probeert je gewoon naar beneden te halen. Maar denk ook na over wat het je vertelt. Kun je er iets van leren? Iets dat je kan inspireren om beter te worden?”
Onne dacht er even over na. “Nou, ik denk dat het me vertelt dat ik bang ben om afgewezen te worden door andere kinderen. Maar ik kan dat als inspiratie gebruiken om zelfverzekerder te zijn en mezelf naar buiten te brengen.”
Zeker knikte. “Precies! Dat is de geest. En dan is de derde transformatie luisteren naar de stem van zekerheid. Dat is de tegenovergestelde stem in je hoofd die je vertelt dat je goed genoeg bent en dat je alles kunt doen. Je moet op die stem vertrouwen en je laten leiden.”
Onne glimlachte en voelde zich al zelfverzekerder. “Bedankt, Zeker. Ik zal proberen me dat allemaal te herinneren.”
In de daaropvolgende dagen hielp Zeker Onne om nieuwe vrienden te maken. Ze stelde hem voor aan enkele van haar eigen vrienden en moedigde hem aan om lid te worden van een club of activiteit waarin hij ge?»nteresseerd was. Onne was in het begin nog nerveus, maar hij herinnerde zich de vijf transformaties en probeerde ze in zijn voordeel te gebruiken.
Op een dag liepen Onne en Zeker van school naar huis toen ze een groep kinderen een ander kind zagen plagen en pesten. Onne voelde zijn hart sneller kloppen, onzeker over wat te doen. Maar Zeker stapte zelfverzekerd naar voren. “H?®, dat is niet cool. Laat hem met rust.”
De pestkoppen sneerden naar haar, maar Zeker stond haar mannetje. Onne voelde een golf van bewondering voor zijn zus. Hij wilde zijn zoals zij.
Later die avond gingen Onne en Zeker zitten om te praten. “Weet je, Onne,” zei Zeker, “soms is het moeilijk om voor jezelf en anderen op te komen. Maar daar komt de vierde transformatie om de hoek kijken. Je moet actie ondernemen. Je moet iets doen om iets te veranderen.”
Onne knikte, zich vastberaden voelend. “Ik wil dapper zijn zoals jij, Zeker. Ik wil het verschil maken.”
Zeker glimlachte en legde een hand op zijn schouder. “Dat doe je, Onne. Je hoeft alleen maar de vijf transformaties te gebruiken”.
De volgende dag kon Onne niet anders dan nadenken over hoe moeilijk het zou zijn om vrienden te maken. Toen hoorde hij een stem in zijn hoofd – de stem van onzekerheid. “Je zult hier nooit vrienden maken”, fluisterde het. “Niemand wil vrienden zijn met iemand zoals jij.”
Onne voelde zijn ogen zich vullen met tranen, maar toen herinnerde hij zich iets wat zijn oudere zus, Zeker, hem had verteld. “Gebruik de stem van onzekerheid als amusement en inspiratie”, had ze gezegd. “Lach om wat het je vertelt en kijk of je er iets van kunt leren.”
Onne haalde diep adem en probeerde te lachen om de stem van onzekerheid. “Ha! Dat is niet waar”, zei hij hardop. “Ik ben een goede vriend en iedereen zou het geluk hebben om mij als ?®?®n te hebben.”
De volgende dag op school probeerde Onne de stem van de beveiliging te gebruiken om hem te begeleiden. Hij liep naar een groep kinderen toe en zei hallo. Ze keken hem eerst grappig aan, maar toen glimlachte een van hen en zei hallo terug.
Onne voelde een golf van vertrouwen toen hij met de andere kinderen praatte. Hij realiseerde zich dat ze net als hij waren – nerveus en onzeker over zichzelf. Ze lachten en maakten grapjes met hem, en voor hij het wist had hij een nieuwe vriendengroep gemaakt.
In de loop van de volgende weken begon Onne zich steeds meer op zijn gemak te voelen op zijn nieuwe school. Hij besefte dat de stem van onzekerheid er altijd zou zijn, maar hij kon het in zijn voordeel gebruiken. Elke keer als hij het hoorde, lachte hij en gebruikte het als inspiratie om iets nieuws te doen.
Thuis vertelde Onne aan Zeker over zijn nieuwe vrienden en hoe hij de vijf transformaties had gebruikt om zijn onzekerheden te overwinnen. “Dat is geweldig, Onne,” zei Zeker. “Vergeet niet dat het leven draait om goede en slechte dingen. Je moet met beide leren leven en bevriend raken met de twee innerlijke stemmen.”
Onne knikte, wetende dat hij nog veel te leren had. Maar hij wist ook dat hij de kracht had om elk obstakel dat op zijn pad kwam te overwinnen.
