Ooit, in een klein dorpje genesteld in de heuvels, woonden er een jonge jongen genaamd Onne en zijn zus Zeker. Onne was een gevoelige jongen die dingen diep voelde, terwijl Zeker een zelfverzekerd meisje was dat altijd leek te weten hoe ze met haar emoties moest omgaan.
Op een dag voelde Onne zich verdrietig en kon ze niet achterhalen waarom. Hij zat alleen op een heuveltop en keek naar de zonsondergang boven het dorp. Zeker kwam hem controleren en vroeg wat er aan de hand was. Onne wist niet hoe hij zijn gevoelens moest uitleggen, maar Zeker wist precies wat hij moest doen. Ze leerde Onne de eerste transformatie: de stem van onzekerheid negeren en focussen op de goede dingen in het leven.
Terwijl ze daar zaten te kijken naar de zonsondergang, wees Zeker op alle prachtige kleuren in de lucht, de manier waarop de wolken eruit zagen als donzige kussens en de rust van het dorp. Langzaam begon Onne’s humeur te verbeteren en begon hij zich iets beter te voelen.
In de daaropvolgende dagen leerde Zeker Onne meer over het beheersen van zijn emoties. Ze liet hem zien hoe hij de tweede transformatie kon gebruiken: inspiratie vinden in zijn gevoelens. Toen Onne bang was voor het donker, leerde Zeker hem om zich alle verbazingwekkende dingen voor te stellen die zich in de schaduwen konden verbergen. Als Onne boos was, leerde ze hem die energie te kanaliseren in iets productiefs, zoals tekenen of schrijven.
Maar zelfs met al deze hulpmiddelen had Onne soms nog steeds moeite om zijn emoties te beheersen. Op een dag kreeg hij ruzie met een vriend op school en kon hij niet kalmeren. Toen leerde Zeker hem de derde transformatie: luisteren naar de stem van zekerheid en zijn innerlijke zelfvertrouwen gebruiken om goede keuzes te maken.
Onne haalde diep adem en herinnerde zich alle goede dingen over zichzelf – dat hij een goede vriend, een groot kunstenaar en een zorgzame broer was. Met dat vertrouwen kon hij zich verontschuldigen bij zijn vriend en een manier vinden om dingen recht te zetten.
Terwijl Onne de vijf transformaties bleef beoefenen, leerde hij dat het beheersen van emoties een levenslange reis was. Soms voelde hij zich verdrietig of boos of bang, maar hij wist dat hij de tools had om met die emoties om te gaan en er aan de andere kant sterker uit te komen. En met elke dag die voorbijging, groeiden Onne en Zeker naar elkaar toe terwijl ze de vijfde transformatie beoefenden: om bevriend te raken met zowel de stem van onzekerheid als de stem van zekerheid, en om in harmonie met al hun emoties te leven.
Het einde.
