Dag 3 – Negeer de Stem van Onzekerheid
Scène beschrijving:
Een klein, knus eetcafé in een buitenwijk. De lucht rook naar verse koffie en sissend spek, terwijl een zacht geroezemoes van gesprekken de ruimte vulde. Onne, 27, veegde zijn handen af aan zijn schort, vermoeidheid zwaar in zijn ledematen. De ochtenddrukte was net voorbij, en overal lagen kruimels en halflege koffiekopjes achtergelaten.
In de hoek van het café zat Zeker rustig aan haar thee te nippen, gehuld in een warme maar verzorgde trui. Haar aanwezigheid straalde een kalme autoriteit uit. Ze kwam hier al jaren, altijd gul met haar fooi, altijd vriendelijk. Maar vandaag was haar bezoek meer dan een gewoon ontbijt.
Onne liet zich tegenover haar in de bank zakken en wreef over zijn slapen. “Dus, ik neem aan dat je hier bent om me te vertellen dat ik méér met mijn leven moet doen?”
Zeker trok een wenkbrauw op en zette haar kopje neer. “Ik doe niet aan ‘moeten’, Onne. Maar ik ben hier omdat je manager zei dat je de laatste tijd nogal, hoe was het ook alweer?, ‘afwezig’ bent.”
Onne lachte droog. “Kun je het me kwalijk nemen? Ik ben 27, kom amper rond, heb geen diploma, geen echte carrièreperspectieven. Gewoon weer zo’n gast met een doodlopende baan. Ondertussen gaat iedereen van mijn leeftijd vooruit. Ze krijgen promoties, starten bedrijven, leven de droom. Het voelt alsof ik de trein naar succes gemist heb.”
Zeker leunde achterover en bekeek hem aandachtig. “Ah. Daar is ‘ie.”
Onne fronste. “Daar wat is?”
Zeker tikte met haar vingers op tafel. “De Stem van Onzekerheid. Die stem die je influistert dat als je op je 27ste geen hotshot CEO bent, je al gefaald hebt.”
Onne rolde met zijn ogen. “Kijk, ik wéét dat ik mezelf niet met anderen moet vergelijken, maar het is lastig als ik mijn oud-klasgenoten huizen zie kopen terwijl ik als bijbaantje koffie schenk.”
Zekers uitdrukking bleef kalm. “En toch betekent dat niet dat je een mislukkeling bent. Maar weet je wat je wel zal laten mislukken?”
Onne trok een wenkbrauw op. “Wat?”
“Luisteren naar die stem in je hoofd die zegt dat je vastzit. Die zegt dat je niet goed genoeg bent. Die stem liegt tegen je.“
Onne snoof. “Oh ja? En wat moet ik dan doen? Doen alsof ik hem niet hoor?”
Zeker boog zich iets naar voren, haar toon nu steviger. “Nee, je doet niet alsof. Je negeert hem. Je erkent dat het niet de waarheid is. Het is gewoon angst, vermomd als logica.”
Onne schudde zijn hoofd. “Maar mijn situatie is echt. Ik kan me geen extra studie veroorloven. Ik kan niet zomaar wakker worden en ineens alles veranderen.”
Zeker knikte. “Klopt. Maar laat me je dit vragen, wat houdt je écht tegen om iets te veranderen? Is het geld? Tijd? Of is het die stem die je influistert dat het toch geen zin heeft?”
Onne aarzelde. Hij wilde zeggen dat het zijn omstandigheden waren, maar diep vanbinnen wist hij dat ze gelijk had. Elke keer dat hij dacht aan het leren van een nieuwe vaardigheid of het zoeken naar betere kansen, fluisterde die stem:
“Je bent niet slim genoeg. Je loopt te ver achter. Je zult nooit bijtrekken.”
Zekers stem haalde hem uit zijn gedachten. “Hier is de waarheid, Onne: jouw omstandigheden zijn niet permanent. Je baan, je inkomen, je situatie, dat kan allemaal veranderen. Maar alleen als je stopt met jezelf laten verlammen door die stem.”
Onne zuchtte. “Dus, wat moet ik doen? Morgen wakker worden en magisch in mezelf geloven?”
Zeker glimlachte. “Nee. Je wordt morgen wakker en doet één klein ding om vooruit te komen. Solliciteer op één nieuwe baan. Volg één gratis online cursus. Vraag één persoon om advies. En elke keer dat die Stem van Onzekerheid zegt dat het zinloos is, negeer je hem. Dat is stap één.”
Onne ademde langzaam uit. Misschien had ze gelijk. Misschien was zijn grootste obstakel niet zijn gebrek aan een diploma of zijn salaris. Misschien was het die stem die hem vertelde dat het al te laat was.
Zeker dronk haar thee op en stond op. “Ik check volgende week bij je in. Tot die tijd: stop met luisteren naar die stem. Hij verdient je aandacht niet.”
Inzichten van Dag 3 – Negeer de Stem van Onzekerheid in Carrière
- Je huidige baan bepaalt niet je toekomst: Waar je vandaag bent, is niet waar je hoeft te blijven.
- De Stem van Onzekerheid liegt: Als hij je vertelt dat je voor altijd vastzit, heeft hij ongelijk.
- Negeer het negatieve zelfbeeld: Elke keer dat je hoort “je bent niet goed genoeg”, besef dan dat het angst is, geen realiteit.
- Kleine stappen leiden tot grote veranderingen: Vooruitgang gebeurt niet in één nacht, maar kleine dagelijkse acties tellen op.
- Omstandigheden veranderen wanneer je actie onderneemt: Niets zal verbeteren als je niets doet. Eén stap vooruit is nog steeds vooruitgang.
Terwijl Onne terugliep naar de toonbank, nam hij een besluit, vanavond zou hij op één baan solliciteren buiten de horeca. Slechts één. En morgen? Dan zou hij weer een stap zetten.
Misschien, heel misschien, zat hij toch niet vast.
