Onne en Zeker waren net verhuisd naar hun nieuwe huis. Ze waren enthousiast om elke hoek ervan te verkennen, behalve ?®?®n – de kelder. Onne voelde zich er ongemakkelijk bij en stelde zich allerlei enge dingen voor die op de loer lagen in de donkere hoeken. Zeker, aan de andere kant, was nieuwsgierig en enthousiast om het te bekijken.
Op een dag, toen ze verstoppertje speelden, stuitte Onne per ongeluk op de deur van de kelder. De deur kraakte open en een muffe geur vulde hun neus. Onne’s hart begon te kloppen en zijn handpalmen werden bezweet. Hij voelde zijn keel vernauwen toen de stem van onzekerheid in zijn hoofd allerlei enge scenario’s begon te fluisteren. De curiteit was echter helemaal niet vervaagd. Ze stapte zelfverzekerd de trap af en deed het licht aan.
“Kom op, Onne! Er is niets om bang voor te zijn. Het is gewoon een kelder,” zei Zeker.
“Maar wat als er monsters zijn?” vroeg Onne.
“We zullen samen dapper zijn”, antwoordde Zeker. “Laten we de vijf transformaties gebruiken om ons te helpen.”
Onne wist niet goed wat zijn zus bedoelde, maar hij vertrouwde haar. Zeker legde hem de vijf transformaties uit toen ze de trap afdaalden.
“Ten eerste negeren we de stem van onzekerheid in ons hoofd. We erkennen het, maar we laten het ons niet beheersen. Ten tweede gebruiken we de stem van onzekerheid als amusement en inspiratie. We lachen erom en we leren ervan. Ten derde laten we ons leiden door de stem van zekerheid. We richten ons op positieve gedachten en gevoelens. Ten vierde ondernemen we actie op basis van wat we hebben geleerd van de eerste drie transformaties. En ten slotte raken we bevriend met de twee innerlijke stemmen. We accepteren dat het leven goede en slechte dingen heeft, en we leren met beide te leven.”
Onne voelde zich iets meer op zijn gemak nadat Zeker hem de vijf transformaties had uitgelegd. Hij begon zich te realiseren dat hij niet de hele tijd bang hoefde te zijn. Ze liepen de trap af en vonden een stapel oude dozen en meubels. Zeker begon te verkennen en Onne volgde op de voet.
Toen ze om zich heen keken, vonden ze een stoffig oud bordspel. Zeker pakte het op en begon het af te stoffen. Onne’s ogen verbreedden zich en hij kon niet anders dan glimlachen. Hij hield van bordspellen en deze zag er vooral interessant uit.
“H?®, Zeker, kunnen we dat spelen?” vroeg Onne.
“Tuurlijk, broertje”, antwoordde Zeker.
Ze zetten het bordspel op en begonnen te spelen. Onne had het naar zijn zin en hij vergat zijn angst voor de kelder. Zeker was blij om te zien dat haar broer plezier had.
Terwijl ze speelden, gooide Onne de dobbelstenen en bewoog zijn spelstuk. Plotseling landde hij op een ruimte die ‘monsteraanval’ zei. Onne’s hart begon weer te racen en hij keek met grote ogen naar Zeker.
“Wat moet ik doen?” vroeg Onne.
Zeker glimlachte en herinnerde hem aan de vijf transformaties. Onne haalde diep adem en herhaalde ze voor zichzelf. Hij negeerde de stem van onzekerheid, gebruikte het als amusement en inspiratie, liet zich leiden door de stem van zekerheid, ondernam actie door opnieuw met de dobbelstenen te gooien en raakte bevriend met de twee innerlijke stemmen door te accepteren dat het slechts een spel was.
Uiteindelijk hadden Onne en Zeker een geweldige tijd in de kelder. Ze speelden bordspellen, verkenden de dozen en vonden zelfs een oud fotoalbum. Ze waren trots op zichzelf omdat ze dapper waren en de vijf transformaties gebruikten om hun angst te overwinnen.
Toen ze terug de trap opliepen, wendde Onne zich tot Zeker en zei: “Bedankt dat je me hebt geleerd over de vijf transformaties, Zeker. Ik denk niet dat ik zonder hen de kelder in had kunnen gaan.”
Zeker bleef Onne door de kelder leiden, wees op verschillende items en legde hun doel uit. Ze legde uit dat de oven verantwoordelijk was voor het warm houden van het huis tijdens de wintermaanden, en de boiler zorgde voor warm water voor hun douches en baden. Terwijl ze liepen, begon Onne zich steeds meer op zijn gemak te voelen in de kelder en zijn angst begon te verdwijnen.
“Wow, ik heb me nooit gerealiseerd hoe belangrijk deze kamer was!” Onne riep het uit, terwijl hij om zich heen keek naar alle machines en dozen.
“Dat klopt, Onne,” zei Zeker met een glimlach. “De kelder is in het begin misschien eng, maar het is eigenlijk een heel belangrijk onderdeel van het huis.”
Onne knikte en voelde zich veel beter over de situatie. Hij besefte dat hij zijn angst had laten overnemen, maar met de hulp van zijn zus en de vijf transformaties was hij in staat om het te overwinnen.
Toen ze terug naar boven gingen, wendde Onne zich tot Zeker en zei: “Bedankt dat je me de kelder hebt laten zien, Zeker. Ik denk niet dat ik het zonder jou had kunnen doen.”
“Je bent welkom, Onne,” antwoordde Zeker met een glimlach. “Vergeet niet dat de stem van onzekerheid krachtig kan zijn, maar met de vijf transformaties kun je hem overwinnen.”
Vanaf die dag was Onne niet meer bang voor de kelder. Hij wist dat wanneer hij zich bang of onzeker voelde, hij de vijf transformaties kon gebruiken om hem te helpen zijn angsten te overwinnen.
